پایش تغییرات خط ساحلی با استفاده از سنجش ازدور در محدوده ساحلی دریای عمان از چابهار تا بندر تنگ

نواحی ساحلی به عنوان مناطقی که بین دو نوع محیط شکل زایی متفاوت قرار دارند همواره دارای تنوع فرآیند های مختلف طبیعی بوده و دارای اهمیت هستند که این مناطق در طول زمان تغییر می کنند.  پایش ویژگی­­های مختلف نواحی ­ساحلی ازجمله تغییرات خط­ ساحلی، یکی از عوامل اساسی در جهت استفاده­ی بهینه از این منابع طبیعی و مدیریت ­پایدار آن ها می باشد این پژوهش سعی دارد که به بررسی تغییرات خط­ساحلی چابهار تا تنگ به کمک تصاویر ماهواره­ای بپردازد و نقشه­ها و نمودارهای مربوط به این تغییرات را استخراج کند. پژوهش از نوع توصیفی – تحلیل مبتنی بر روش های کتابخانه ای، نرم افزاری، آماری و میدانی است، بدین صورت که  ابتدا به کمک فعالیت­های میدانی، نقشه­ها و مدارک موجود،  منطقه مورد شناسایی قرار گرفت، سپس از طریق تصاویر ماهواره­ای tm , etmو oli  مربوط به سال­های 1988 تا 2015 تغییرات خط-ساحلی با استفاده از روش های مبتنی بر طبقه بندی برای فاصله زمانی موردنظر بررسی شدند. نتایج حاصله بیانگر این است که محدوده موردمطالعه در طی 30 سال گذشته دارای تغییرات چشمگیری بوده است. به طوری که در طول دوره اول (1988-1998) 67/1 کیلومترمربع کلاس خشکی به کلاس آب تبدیل شده است. در همین دوره 75/8 کیلومترمربع کلاس آب به کلاس خشکی تبدیل شده است. در طول دوره دوم (1998-2008) 58/6 کیلومترمربع کلاس خشکی به کلاس آب و 2/260 کیلومترمربع کلاس آب به کلاس خشکی تبدیل شده است. همچنین در دوره سوم (2008-2015) 7 کیلومترمربع کلاس خشکی به کلاس آب و 12 کیلومترمربع کلاس آب به کلاس خشکی تبدیل شده است. تغییرات به صورت پس روی نیز  بیشتر ناشی از فعالیت­های انسانی در این منطقه بوده است. به طوری که بیشترین تغییرات در محدوده شهر چابهار،کنارک و اسکله­ها و بنادری است که در محدوده ساحلی این منطقه ایجادشده است. عامل مهم و تأثیرگذار دیگر در پس روی خط ساحلی این منطقه حجم زیاد رسوب­گذاری در مصب رودخانه­های این محدوده می­باشد. عامل دیگر که باعث بالاآمدگی ساحل این منطقه شده تکتونیک می­باشد.